LEZING DOOR PAUL VANDENBROECK IN HET KADER VAN DE TENTOONSTELLING ADEMROOD
26 sep en 3 oktober 14u – 16u (maximaal 20 personen). 10 euros/pers. Reservatie: info@radicalhearts.be
Waarom weefkunst uit Marokko en Tunesië ? Omdat het, in wereldwijd perspectief, een ten onrechte ‘vergeten’ kunst is ondanks haar buitengewone kwaliteit. Van beheerste, uiterste verfijning tot totaal onverwachte, soms uitzinnige spontaneïteit. Haast steeds zuiver abstract, lang voor de abstractie in het Westen haar intrede deed. De dynamiek van vormen en kleuren waaiert uit van microscopische patronen tot monumentale creaties. Elk tapijt is anoniem. We weten enkel dat de kunstenaressen plattelandsvrouwen waren, vaak in onherbergzame regio’s en buiten de monetaire economie.
Waarom de keuze voor bepaalde hedendaagse kunstenaars ? Omdat ze –al dan niet met maatschappelijk succes– geen ‘illustraties’ van een concept of theorie invullen, maar omdat in hun werk aanverwante energieën ‘leven’, waaraan ze vorm geven in uiteenlopende artistieke media (schilderkunst, grafiek, kantwerk, sculptuur, mixed media).
Waarom de link naar het danswerk van Pé Vermeersch en haar compagnie toe ? Omdat de tactiele weefkunst zelf als een ‘tweede huid’ of lichaam werd aangevoeld ? Omdat de kunst van Pé, gevoed door de danskunst uit het Verre Oosten, een gelaagde gevoeligheid bezit die –over de grenzen van tijd en ruimte heen– de ‘energetica’ van voornoemde weefkunst aanvoelt en belichamen kan. Omdat we (Pé & Paul) van mening zijn dat elke esthetische handeling en keuze haar uiteindelijke bron in het bezielde lichaam vindt.
Men zou zich ook kunnen afvragen waarom en hoe brengt met berberweefkunst en hedendaagse dans/lichaam/performing art samen. Wij zien vele verbanden, niet in het minst in de kracht van het detail en de vrijheid die men daarin kan vinden. De veranderlijkheid binnen schijnbare repetitiviteit, de ‘kleine’ chaos in wat symmetrisch ‘lijkg’. De kracht van de periferie eerder dan die van het centrum. Daarheen stuwen we de ademhaling van de danser, weg uit het centrum, naar de periferie, naar de rand, naar de vingertoppen, de voeten, de hals. In de rand ligt ook de kracht van het detail van de berberweefkunst. Een gevulde verrassende rand rondom het lege vlak. Weefsel en danser zijn dus beiden lichamen waarbij het middenvlak leeg blijft en de periferie vol van verrassend detail en ademhaling zit. Is het een metafoor voor een samenleving, een zijn ? Ook in het werk van de beeldende kunstenaars die we uitnodigenden om samen tot één grote belevingsruimte te komen ontdekt men de kracht en de energie van het detail, het onvoorspelbare, de beweging aan de rand, de noodzaak van de ambacht en natuurlijk ook; de kleur rood. Alles Ademt Rood. Wij zoeken steeds, voorbij grenzen van disciplines en culturen, naar wat ons verbindt. Door op dezelfde dynamiek en energie te werken, in verschillende media, maar ook met een verbindende thematiek te werken, nl. de kwetsbaarheid én veerkracht van lichaam en aarde, belanden we in het domein waar men verbinding kan voelen én denken.